Επιτάφιος Αιγυπτίων


To ομείωμα του νεκρού ανθρώπου, το οποίο οι Αιγύπτιοι περιφέρουν μέσα σε ένα κιβώτιο, δεν είναι για ανάμνηση του θανάτου του Όσιρη, όπως πιστεύουν μερικοί, αλλά χρησιμοποιούν αυτό το κακό αστείο αφότου έχουν πιει αρκετό κρασί, ώστε να προτρέψουν τους παρόντες να απολαύσουν τη ζωή, γιατί σύντομα όλοι τους θα γίνουν σαν το άχαρο αυτό ομείωμα που περιφέρουν...

Πλουτάρχου, Περί Ίσιδος και Όσιριδος

Η Κόλαση


Η Κόλαση είναι μια τεράστια εφιαλτική πολιτεία, την οποία εμπλουτίζουν κι αναπτύσσουν όλο και περισσότερο οι νεοφερμένοι, εκεί, με τη φαντασία τους, που -μετά τον θάνατο- δεν είναι πια απλώς η φαντασία τους...

Εκφύεται ως μια αχανής πόλη, διότι ο καθένας που την επισκέπτεται, προσθέτει ένα σπίτι ή ένα οικοδομικό τετράγωνο, αρχιτεκτονημένο, συνήθως, απ' την τρέλα του.

Είναι γεμάτη επικίνδυνους τύπους, ανισόρροπους διανοητές, φοβισμένους άντρες, παράνομο σεξ, ανθρώπους με εξωτερικά χαρακτηριστικά άγριων ζώων, παλιούς φίλους και εχθρούς παραμορφωμένους, άγνωστους που κάτι θέλουν από εμάς, μέσα σε μπλεγμένα δρομάκια και παράξενα σπίτια με ιδιαίτερη διακόσμηση...

Κάποιες νύχτες, ορισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται κομμάτια αυτής της πολιτείας. Τις στιγμές εκείνες, έχουν την αίσθηση πως βρίσκονται μέσα σε έναν κόσμο που αποτελεί απομίμηση του πραγματικού...

Θεία Κοινωνία (Communion)


Η Θεία Κοινωνία, στην αγγλική, μεταφράζεται ως 'Communion'.

Υπάρχει μια ταινία, με τον τίτλο αυτό, που παρουσιάστηκε στις αίθουσες των κινηματογράφων το 1989. Το σενάριό της βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα Whitley Strieber, το οποίο περιγράφει, κατά τον ίδιο, αληθινά γεγονότα που συνέβησαν σε αυτόν και την οικογένειά του, το 1985. Γεγονότα που θα χαρακτήριζε κάποιος, απλουστευτικά, ως "απαγωγές ανθρώπων από εξωγήινους".

Πρόκειται γενικώς για μια αρκετά καλή ταινία, διάρκειας 100 λεπτών περίπου, με έναν εξαιρετικό ηθοποιό στο ρόλο του πρωταγωνιστή, τον Christopher Walken. O συγκεκριμένος ρόλος, που στην ουσία αναπαριστά τον συγγραφέα Whitley Strieber, συνειδητοποιεί πως ορισμένες νύχτες αλληλεπιδρά με "παράξενους επισκέπτες", χωρίς όμως να αποδέχεται πως εκείνοι οι "επισκέπτες" είναι εξωγήινοι...
Η αλήθεια είναι πως ένα ασφαλές συμπέρασμα, σχετικά με την ταυτότητα και τις επιθυμίες των "επισκεπτών", δεν προκύπτει πουθενά, ούτε καν στο τέλος της ταινίας.


Θέλω να παραθέσω, εδώ, αρκετά στιγμιότυπα του 'Communion', σχολιάζοντας παράλληλα ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες.


- Στιγμιότυπο πρώτο:



Ο μικρός γιος του συγγραφέα φωνάζει έντρομος, βλέποντας ένα πολύ έντονο φως και έχοντας αισθανθεί κάποιον ή κάτι να τον τραβάει προς το παράθυρο. Φορά μια μπλούζα με το λογότυπο του Superman, αλλά ακόμη κι ο συνδυασμός των χρωμάτων στα ρούχα του θα μας θύμιζε εύκολα τον γνωστό υπερ-ήρωα της Αμερικής, ο οποίος καταγόταν από τον πλανήτη Krypton.


- Στιγμιότυπο δεύτερο:



Κατά την δεύτερη νύχτα που η οικογένεια κοιμάται στο ίδιο σπίτι, παρατηρούμε ότι πάνω από το κρεβάτι του παιδιού, υπάρχει κρεμασμένη μια αφίσσα του πιο γνωστού αλλά και πιο δυνατού δεινόσαυρου που υπήρξε ποτέ, του Τυραννόσαυρου, ο οποίος έζησε στις περιοχές της βορειοδυτικής Αμερικής.


- Στιγμιότυπο τρίτο:



Το επόμενο βράδυ, ο συγγραφέας, όντας αποφασισμένος να βρει και ει δυνατόν, να σκοτώσει, αυτόν ή αυτούς που κρύβονται και εισέρχονται παράνομα στο σπίτι, ξεκινά να ψάχνει παντού, έχοντας μια καραμπίνα στα χέρια του. Καθώς μπαίνει γρήγορα-γρήγορα στο σαλόνι, παρατηρεί μια φιγούρα που μοιάζει σαν σκιά, να κρατά ένα βάζο, και την πυροβολεί. Το βάζο σπάει, αλλά η φιγούρα εξαφανίζεται.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ, συμπληρωματικά, και η πρώτη σκηνή της ταινίας, κατά την οποία ο συγγραφέας ξυπνά απότομα κι αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιος μέσα στο υπνοδωμάτιό του. Αυτό είναι κάτι που επαναλαμβάνεται και σε μεταγενέστερα σημεία της ιστορίας.
Έχει, δηλαδή, αρκετές φορές την αίσθηση πως κάτι υπάρχει γύρω του, τις νύχτες.


- Στιγμίοτυπο τέταρτο:



Την ακόλουθη μέρα, επισκέπτεται έναν γιατρό και του εξιστορεί αυτά που βιώνει τον τελευταίο καιρό, μετά τα μεσάνυχτα, αποδεχόμενος πως μοιάζουν με εικόνες βγαλμένες από εφιάλτες.
Την ίδια στιγμή που περιγράφει στον γιατρό την εξωτερική εμφάνιση των "μη ανθρώπινων επισκεπτών με τα μεγάλα μάτια", παρακολουθεί παράλληλα και τις κινήσεις μιας μικρής σαύρας, εντός του ενυδρείου που διακοσμεί το γραφείο του γιατρού...


- Στιγμιότυπο πέμπτο:



Στην συγκεκριμένη σκηνή, το παιδί ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σπιτιού της οικογενείας, στη Νέα Υόρκη, μιλά στην μητέρα του για τους "μικρούς γαλάζιους γιατρούς με τα μεγάλα μαύρα μάτια" που επισκέπτονται το εξωχικό τους, τις ώρες που κοιμάται, κι αναρωτιέται "γιατί ο Θεός δεν τους διώχνει από εκεί, αφού προσεύχεται να φύγουν"... Βλέπουμε ότι αρκετά από τα αντικείμενα μέσα στο δωμάτιο σχετίζονται με ερπετοειδή, όπως το φωτιστικό στα αριστερά, το μαξιλάρι του κρεβατιού, αλλά και το μικρό παιχνίδι πάνω στο δεξί έπιπλο.


- Στιγμιότυπο έκτο:


Έπειτα από τον πρώτο του υπνωτισμό, ο συγγραφέας προτιμά να σταματήσει και να φύγει, λέγοντας πως δεν μπορεί να το κάνει αυτό και δεν είναι αναγκαίο να το κάνει, αφού πρόκειται απλώς για άσχημα όνειρα.
Ο προσωπικός χώρος της ηλικιωμένης υπνωτίστριας είναι γεμάτος με αγάλματα και πίνακες ζωγραφικής που προέρχονται κυρίως από πολιτισμούς αρχαίων λαών.


- Στιγμιότυπο έβδομο:


Κατά τον δεύτερο υπνωτισμό, βλέπει πως βρίσκεται για ακόμη μια φορά σε αυτό τον παράξενο χώρο, μαζί με τα αλλοειδή όντα που τον εξετάζουν. Εκεί, υπάρχουν και πολλά μικρά παιδιά, μερικά εκ των οποίων κλαίνε ζητώντας τη μητέρα τους...


- Στιγμιότυπο όγδοο:

Ο συγγραφέας αποφασίζει να επισκεφτεί μόνος του την περιοχή γύρω από το εξωχικό του σπίτι. Όταν αντικρύζει μια δυνατή πηγή φωτός και την προσεγγίζει, βρίσκεται ξανά μέσα στον ίδιο χώρο, με τα αλλοειδή. Ένας άντρας που είναι πανομοιότυπος με αυτόν αλλά και μιλά πανομοιότυπα με αυτόν, με μια ηλεκτρική χροιά, του λέει πως δεν μπορεί να ξυπνήσει, ενώ στη συνέχεια του τονίζει ότι το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι αυτό που θα του δείξει ευθύς αμέσως...


- Στιγμιότυπο ένατο:

Το μόνο που έχει σημασία, λοιπόν, είναι η παραπάνω εικόνα, στην οποία βλέπουμε πως τα όντα με τα μεγάλα μάτια φορούν τελικά μια μάσκα, κάτω από την οποία διακρίνουμε ένα πρόσωπο με χαρακτηριστικά ερπετού στην υφή του δέρματος, αλλά και στο σχήμα του στόματος.


- Στιγμιότυπο δέκατο:

Το τελευταίο στιγμιότυπο της ταινίας, στο οποίο θα σταθώ, ολοκληρώνοντας την ανάρτηση αυτή, είναι ο διάλογος του συγγραφέα με τη σύζυγό του, μετά από όλα όσα έχουν ήδη συμβεί. Η γυναίκα λοιπόν, σε ήρεμο τόνο, του λέει τα εξής:

"Ναι, είδες κάτι. Κάτι το εκπληκτικό. Δεν ξέρω τί ήταν, δεν έχει σημασία. 
Είναι μονάχα ο Θεός. Υπάρχουν πολλές όψεις του Θεού. Υπάρχουν πολλές μάσκες του Θεού..."