Σ’ αυτό τον κόσμο εδώ που ζούμε, υπάρχουν δύο ειδών γενιές:
- Εκείνοι που είναι ‘Sons of a Bitch’, που μαμά τους δηλαδή είναι η Μαμά του Σκύλου, οι ονομαζόμενοι και assholes ή assholeόπαιδα. Αυτοί ήταν υπάκουοι στο (α)σχολ-είο και τώρα τους έχουν ανατεθεί, από το σύστημα, πολλές εξειδικευμένες ασχολ-ίες…
- Εκείνοι που είναι ‘Sons of a Gun’, που μπαμπάς τους δηλαδή είναι ο GunPa ή ο PaGun, αν το προτιμάτε έτσι, δηλαδή pagan, χωριάταρος, εκείνος που δεν έχει τρόπους, που δεν υπάκουσε στη θρησκευτική επιβολή της αυτοκρατορίας, επειδή ήταν μακριά στην ύπαιθρο, στην απ' έξω δηλαδή...
Οι ‘Sons of a Gun’ πολεμούν με τους ‘Sons of a Bitch’, αν δεν το έχετε προσέξει…
Κάποιοι έχουν dogmas. Αλλά εμείς έχουμε catmas. Εμείς είμαστε με τη μαμά της γάτας.
Τα dogmas είναι δεδομένα και πιστά, ως γνωστόν «οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου».
Τα catmas είναι ελισσόμενα, ωσάν αίλουροι, και άπιστα.
Η Μαμά του Σκύλου, η DogMa, δαγκώνει και λυσσάει και ορμάει αν πας να πειράξεις τα παιδάκια της, τα dogmaτάκια…
Και όπως κάθε μαμά, η DogMa θέλει να εξασφαλίσει τα παιδάκια της, να τα βάλει στο δημόσιο, να τα βάλει σε μια ανώτερη θέση, με κύρος, για να είναι περήφανη. Γιατί το μόνο που μετράει, είναι η οικογένεια, δηλαδή το εάν ανήκεις σ’ αυτήν και την τιμάς…
Ο ‘Son of a Bitch’ κάνει ό,τι του λέει η μαμά του η Dog-Ma, και ταυτόχρονα κοιτάει πως θα βολέψει τον κώλο του.
Γενικά, όποιος είναι με τη Μαμά του Σκύλου, είναι φυσικό, είναι με τους όμοιούς του, τους φύλακες με το περιλαίμιο με τα καρφιά, γαβ γαβ γαβ πίσω από τον φράχτη...
Φυλάει όμως να μην μπει κανείς μέσα;
Ή φυλάει να μην βγει κανείς έξω;...
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Son of a Bitch είναι φουλ από νόμους και βεβαιότητες. Ακολουθεί μια πειθαρχία, φοβάται δηλαδή μην παρασυρθεί, μην κάνει κάποιο ατόπημα, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΚΟΥΕΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ...
Η γλώσσα του Son of a Gun, από την άλλη, είναι φουλ από ‘ΜΗΠΩΣ’.
Μήπως αυτό, μήπως εκείνο, ίσως έτσι, ίσως αλλιώς...
O dog-ma-tist δηλώνει.
Ο cat-ma-tist εμπνέεται.
Ο dogmatist έχει ένα δίδαγμα που ακολουθεί και αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να το δικαιώσει. Να πάρει καλούς βαθμούς. Παπαγαλίζει, αρνείται, διαψεύδει βάση αυτού ή βάση εκείνου, σε βάζει στη θέση σου, γαβ γαβ γαβ… Επ, πού πάς εσύ; Όχι πέρα από το φράχτη...
Γενικά, κάποιος που θέλει να σε προστατέψει, σε θεωρεί χαζούλη, πάει και τελείωσε…Και μπορεί και να είσαι, αλλά ποιός σε έκανε χαζούλη; Μα, αυτός ο κάποιος που θέλει να σε προστατέψει…
Ο catmatist ζητάει όλο εκείνο που δεν έχει. Αγωνίζεται να καταλάβει, προτείνει το ένα, προτείνει το άλλο. Όλα τα δέχεται. Θέλει να σε βγάλει από τη θέση σου. Λέει «γιατί να έχουμε μία θέση, να πάμε όπου θέλουμε»… Είναι τσαμπουκάς… «Τον φράχτη; Ποιόν φράχτη;..»
Στα σοβαρά θέματα, στην κρίση που βγαίνει από αυτά, διαμορφώνεται η πραγματικότητα. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον...
Οι Dogmas την θέλουν διαμορφωμένη.
Οι Catmas την θέλουν υπό συνεχή διαμόρφωση...
Από τη στερεοποιημένη διαμόρφωση προκύπτει ο έλεγχος και η εξουσία και η δύναμη.
Από τη ρευστή διαμόρφωση προκύπτει η εξερεύνηση, η κατανόηση, η γνώση και η Ελευθερία...
Όπως η Μαμά του Σκύλου, έτσι και η Μαμά των Γάτων έχει κι αυτή τους τρόπους επικοινωνίας της με τους εν δυνάμει Γάτους και Γάτες της. Έχει δορυφόρους εκεί έξω που στέλνουν τα σήματα, κι άμα έχεις τον αποκωδικοποιητή τον δορυφορικό, τα πιάνεις. Κι άμα έχεις τη ρίζα, σου έρχονται και με σχόλια, παίρνεις κάποιες οδηγίες και μετά αρχίζεις και την ψάχνεις, και τον βρίσκεις τον τρόπο σου, τον δικό σου τρόπο... Δεν αλλάζεις τρόπους κατά το δούνε και λαβείν. Για τον δικό σου τρόπο λέμε, που όμως είναι "σχετικός", έχει relations δηλαδή. Έχει κι άλλους συγγενείς το σόι σου.
Όταν υπάρχει συσχέτιση κάποιων και συντονισμός της συσχέτισης, τότε εντοπίζεται το πράγμα από τη CatMa. Αν γνωρίζει κάποιος πώς να ενισχύσει και να εντείνει την διαδικασία αυτή, τότε θα μπορούσε ακομα και να επικοινωνήσει απευθείας με τη μαμά των Γάτων. Μιλάμε για κανονική συνομιλία, ερώτηση-απόκριση και τέτοια... Με την αίσθηση ότι όλα γύρω του είναι κάτι σαν γρίφος, που λύνεται, που κάτι του θυμίζει, κάπου το ξέρει, κάπου το ξέρει...
Αλλά ξαφνικά, μπόινγκ!.. Τρώει τάπα, δεν κρατάει και πολύ. Ακόμα κι αν γίνει η σύνδεση και τον εντοπίσουν, τρώει κούρδισμα, hangover που λένε. Άστο καλύτερα, λέει, πάμε σπίτι, άλλη φορά...
Και μετά το ξεχνάει, τελείως. Μετά φτου κι απ’ την αρχή...
Η λεγόμενη Μαμά του Σκύλου είναι αυτή που δίνει τα νοήματα που πρέπει να έχουμε και να χρησιμοποιούμε, και είναι αλήθεια ότι είναι ο Πατέρας του Κόσμου, όπως τον ξέρετε…
Αυτή η κολοσσιαία "σκεπτομορφή" με τους βρυκόλακες υπηρέτες της, νομίζει ότι της ανήκει ο κόσμος όλος, επειδή τον έχει εξηγήσει, επειδή του έχει δώσει ονόματα, επειδή μπορεί να καταστρέψει άμα λάχει ό,τι έχει δημιουργήσει, όποτε γουστάρει, κι επειδή όλα όσα παράγονται μέσα σε αυτή τη κατασκευή, τα ελέγχει επίσης, κι επειδή κατέχει την ουσία των πραγμάτων, που και καλά μόνο αυτή ξέρει και παρατηρεί, και την παίρνει και φτιάχνει ό,τι σχήματα θέλει και μετά τα παγιώνει και λέει ότι δεν τα έφτιαξε αυτή, αλλά αυτή απλά τα ανακάλυψε ότι είναι έτσι κι απλά τα εξηγεί… Αλοίμονο σε όποιον της πάει κόντρα στην εξήγηση και στη μετάδοση αυτής...
Τα πράγματα ρέουν συνέχεια, αλλάζουν και δεν έχουν σταθερή μορφή. Αλλά αυτή η κατάσταση που θέλει να επιβάλλει η Μαμά του Σκύλου, τα βάζει σε μία Στάση, τους δίνει σταθερή μορφή σε ένα σινεμά που έχει στήσει για αυτή τη δουλειά, σαν ταινία. Έπειτα τα χωρίζει ανάλογα με τη χρησιμότητα που έχουν για την κατάσταση και τα βάζει να λειτουργούν για πάρτη της, στην ταινία. Κι όλοι νομίζουν ότι η ταινία είναι η αλήθεια και δουλεύουν για τη ταινία κι έτσι φτιάχνουν σιγά σιγά στ' αλήθεια τη μορφή που θέλει, αυτή η κατάσταση, να έχει ο κόσμος…
Μέσα σε αυτή τη κατάσταση, υπάρχουν εστίες που έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και πως ακριβώς γίνονται όλα αυτά και γιατί γίνονται και που πάει το πράγμα. Δεν τα έχουν καταλάβει όλα, αλλά έχουν καταλάβει πολλά. Αυτές οι εστίες, γίνονται εστίες Αντίστασης στη Στάση αυτή, και μην ξέροντας πώς να αντισταθούν στη πειθώ της ταινίας προς όλους τους θεατές, πάνε στην πηγή του πράγματος και θέλουν να αποκαταστήσουν τη συνεχή ροή, που τώρα έχει σταματήσει και σταθεροποιηθεί στη μορφή που λέγαμε, και ρίχνουν εναλλακτικές κοίτες για να ρεύσει το πράγμα, κανάλια για την ροή που αποδρά, θερμότητα για την παγωμένη ουσία. Ξεκινούν έτσι ένα πόλεμο αόρατο για πολλούς, αλλά ορατό για το μηχανισμό που κάνει ό,τι κάνει εδώ πέρα. Ο μηχανισμός προσπαθεί να εντοπίσει τις εστίες αυτές και να τις εξολοθρεύσει, για να μη συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν μέχρι το σημείο να είναι ανεπανόρθωτο, και γι’ αυτό γίνονται και υποχωρήσεις… Για να μην καταστραφεί κάτι από την αλλαγή που έχει φυτευτεί σε αυτό από την αντίσταση, προσομοιάζει κάποιες φορές ο μηχανισμός την αλλαγή, για να την ελέγξει κι αυτήν τελικά και να μην καταστραφεί το πολύτιμο κομμάτι, όπως είναι διαμορφωμένο, στο οποίο εκδηλώθηκε. Άλλοτε συμβαίνει έτσι, άλλοτε όμως καταστρέφεται, και τότε εκεί το πράγμα ρέει... Κι άν αυξηθούν σε πολλά σημεία οι ροές, τότε αλλάζει η γενική διαμόρφωση, διαταράσσεται...
Οι Γάτοι έχουν manual.
Οι Σκύλοι έχουν πρόγραμμα, πως το λένε, γραμμή…
Με το manual μπορείς να μάθεις πώς δουλεύει κάτι, να το εξερευνήσεις, να σημειώνεις και στα περιθώρια, να το δώσεις αργότερα και σε κάποιον άλλον, σελίδα σελίδα… Είναι επικίνδυνα πράγματα τα manual, δεν το ξέρετε; Εσείς τα αφήνετε ξεχασμένα μέσα στα χαρτόκουτα, με το νάυλον;…
Υποτίθεται τώρα πως οι γάτες δεν τρώνε κονσέρβες, με χοιρινό και μοσχαρίσιο και καροτάκια κι ένα κιλό “συντηρητικά”.
Όταν ήμασταν μικροί, κάποιοι μας είπαν ότι οι γάτες τρώνε ποντίκια και κανένα πουλάκι, τους αρέσουν και τα ψάρια…
Όμως, στις μέρες μας, βλέπουμε ότι προσφέρονται γατοτροφές σε κονσέρβες! Για ευκολία δηλαδή, έπειτα από “εστιασμένες πιέσεις”, κάποιοι αναγκάστηκαν να τις εντάξουν κι αυτές στα σούπερ-μάρκετ… Αλλά τί συνέβη; Οι Γάτες γίνανε ηλίθιες και γουστάρουνε κονσέρβες;
Oι Γάτες άρχισαν να γουστάρουν κονσέρβες από τα “ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ” που έχουν μέσα, που κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτά τα “ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ”… Αν κοιτάξετε στην κονσέρβα, λέει κάτι κωδικά E και Χ και τέτοια, ή στην καλύτερη, κάτι χημικές ορολογίες. Τις εθίσανε στα “ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ”, στη συντήρηση δηλαδή, πως το λένε, τις κάνανε “συντηρητικές” κι αυτές.
Ευτυχώς όμως, υπάρχουν ακόμη κάτι Γάτοι χωριάτες εκεί έξω, στην “ύπαιθρο”, στην Έξω-χη γη, που τρώνε ακόμα ποντίκια και ψάρια! Κάτι γάτες υπανάπτυκτες, οπισθοδρομικές, που κυνηγάνε ακόμα! Παραμονεύουν στη σκιά και ακούνε τα πάντα, με κάτι αυτιά νααα... Και βλέπουν και στο σκοτάδι με κάτι μάτια νααα…
Αλλά στις σχέσεις τους με τους ανθρώπους, τους χωριάτες εκεί γύρω δηλαδή, έχουν ένα πρόβλημα. Δεν έχουν όνομα, και τις φωνάζουν “ψιτ…ψιτ…” Δεν ξέρουν πώς να τις πουν. Δεν κάνουν και πολλές παρέες, κι όλο στα κεραμύδια τη βγάζουνε, κοιτώντας προς τα αστέρια.
Και ξέρετε, εκεί στο χωριό, ποιος είναι ο φυσικός τους εχθρός;
Όχι, όχι, δεν είναι τα σκυλιά…Τα σκυλιά στο χωριό φυλάνε τα πρόβατα.
Ο φυσικός τους εχθρός είναι τα παιδιά. Τις πιάνουν και τις χώνουν ένα σίδερο στο στόμα και τις σουβλίζουν, τις βάζουν φωτιά, τις κόβουν την ουρά, τις σημαδεύουν με τα αεροβόλα για σκοποβολή, τις πετροβολούν, τις βάζουν σε τσουβάλια… Έλα μωρέ, παιδιά είναι, δεν ξέρουν τι κάνουν, από βαριεστημάρα το κάνουν, δεν το κάνουν επίτηδες… Στο κάτω-κάτω, μια γάτα κάψανε… Άχρηστες είναι…
Στην πόλη ή στο χωριό, μέσα εκεί ή εκεί έξω, οι γάτες την έχουν βαμμένη… Από τη μια τα συντηρητικά, κι από την άλλη η παιδική άγνοια και η βαρεμάρα…
Μιλώντας για σκύλους και για γάτες, δεν εννοώ ούτε υποννοώ πως αυτά είναι δυο κομμάτια του εαυτού μας. Ούτε πως είναι μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, που αντιπαρατίθενται, όχι…
Οι Σκύλοι και οι Γάτοι είναι κάτι σαν σούπερ-ήρωες, σαν τους Χ-men.
Φανταστείτε δυο μυστικές αδελφότητες σούπερ-ηρώων, που τα μέλη τους κυκλοφορούν ανάμεσα μας, αλλά δεν φαίνονται με το πρώτο βλέμμα. Φανταστείτε δυο παγκόσμιες μυστικές αδελφότητες, όχι πολύ συγκεκριμένες από άποψη οργάνωσης και μανιφέστων, αλλά χαλαρές, που ξέρει όμως καλά η μια την άλλη…
Τώρα, φανταστείτε ότι τα μέλη της καθεμιάς απ’ αυτές τις δυο "έλκονται" από τη Μαμά που είναι η αόρατος αρχή πίσω από τη καθεμιά τους. Έλκονται και συστρατεύονται με τη καθεμιά, σαν από φυσική εξέλιξη ή σαν από ροή ποταμιού, και μόνο όταν περνάει καιρός το πιάνουν ότι γίναν επίσημα μέλη, ότι δεν έχει πίσω δηλαδή, αλλά τότε πια έχουν πλήρως αφομοιωθεί.
Ας πιάσουμε τους Σκύλους. Δεν είναι απλοί άνθρωποι, δεν έχουν καμιά σχέση με τους απλούς ανθρώπους και δεν είναι άνθρωποι που έχουν μια άποψη ή μια θέση. Ούτε έχουν κανένα ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι μικροί ή και μεγάλοι σούπερ-ήρωες, μέλη μιας παγκόσμιας μυστικής αδελφότητας. Αυτής των Σκύλων. Μπορεί να είναι άνθρωποι καλοί για το μέσο όρο, μορφωμένοι, ειδικοί σε κάτι, πράοι κι αρμονικοί, αλλά μπορεί και να μην είναι, δεν έχει τόση σημασία. Μπορεί να είναι νεοφώτιστοι ή να είναι βετεράνοι, να είναι μέσα στο σύστημα λίγο ή να είναι πολύ. Είναι όμως Σκύλοι, έχουν πολύ συγκεκριμένες θέσεις κι απόψεις, που τις αναγνωρίζεις, άμα τις ξέρεις, όταν τις ακούς. Οι σκύλοι κάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα και δρουν συγκεκριμένα, που φαίνεται, άμα το ξέρεις, όταν το βλέπεις… Δεν κάνει ο καθείς του κεφαλιού του. Αυτό είναι που τους κάνει να φαίνονται αμέσως.
Αυτή η παγκόσμια μυστική σούπερ-ηρωική αδελφότητα των Σκύλων, θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Το έχει καταφέρει μέχρι τώρα σε πολλά πράγματα, δηλαδή σε πολλά πολλά πράγματα, παντού, στα πάντα, αλλά όχι σ’ όλα τα επίπεδα, πλήρως, ακόμα…
Και το έχει κάνει αυτό πολλές φορές στην ιστορία του κόσμου.
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τόσο οι Σκύλοι, που είναι και γνωστοί, ή άμα δεν είναι γνωστοί, φαίνονται αμέσως όταν ξέρεις τι είναι οι Σκύλοι. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι «ελκυσμένοι», αυτοί που πάνε προς τα ‘κει. Οι πιο πολλοί, αυτοδιαφημίζονται για να τους πάρουν επίσημα, και σε πολλά δεν ακολουθούν τη Γραμμή, αλλά δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, για να τονίσουν πόσο καλοί Σκύλοι είναι, για να τους δεχτούν για σούπερ-ήρωες μαζί με τους άλλους σούπερ-ήρωες. Αυτοί κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά…
Και το άλλο μεγάλο πρόβλημα, επειδή όλα αυτά γίνονται δημόσια, είναι κι όλοι εκείνοι που έχουν τις προϋποθέσεις για υποψήφιοι Σκύλοι, αλλά δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένοι. Αυτοί βγαίνουν δημόσια υπέρ των Σκύλων και του παιχνιδιού τους, χωρίς να ξέρουν γιατί… Άλλοι είναι περιστασιακοί και χάνονται, κάτι σαν δαιμονισμένοι που τους περνάει, κι άλλοι, όταν επιμείνουν, κάνουν τελικά σκυλοκαρριέρα…
Οι ελκυσμένοι λοιπόν, όταν είναι πολλοί, αυξάνουν την έλξη. Οι ήδη υπάρχοντες σούπερ ήρωες, όσοι κι αν είναι, αυξάνουν το βάρος αλλά όχι την έλξη. Μόνο με το βάρος, το πράγμα δεν κάνει και πολλά, απλώς σε πλακώνει, αλλά αν σε έλκει κι από πάνω προς το πλάκωμα, τότε κάνει πιο πολύ δουλειά...
Οι επίδοξοι σούπερ, όπως κάθε επίδοξος, υπερπροσπαθούν συνεχώς, για να τους προσέξουν οι προϊστάμενοι και να πάρουν προαγωγή. Κάνουν μεγάλη ζημιά διότι είναι οι χειρότεροι, σκυλιάζουν, λυσσάνε, δεν τους παίρνουν στη σκυλοκατάσταση επίσημα και σκυλιάζουν ακόμα πιο πολύ, αφρούς βγάζουν. Σε κάποια φάση βέβαια το παίρνουν απόφαση, λουφάζουν κι εξαφανίζονται, αλλά στο μεταξύ σκάνε κι άλλοι τέτοιοι…
Αν είναι να ρίξεις καμιά σφαλιάρα, κάποτε, σε επίδοξους πρέπει να τη ρίξεις.
Όλοι αυτοί, Σκύλοι κι ελκυσμένοι, μην φανταστείτε, δεν είναι πολύς κόσμος. Στα δέκα εκατομμύρια της Ελλάδας, φανταστείτε πενήντα ή εκατό χιλιάδες άτομα…
Οι Γάτοι τώρα, είναι το αντίπαλο δέος.
Φανταστείτε μια παγκόσμια μυστική αδελφότητα σούπερ-ηρώων, αλλά πολύ πιο χαλαρή κι ακόμα λιγότερο οργανωμένη από την προηγούμενη. Κατά βάθος αυτοί είναι μονομάχοι, παίζουν μόνοι τους, αλλά έχουν συνοχή μεταξύ τους, δηλαδή ο ένας Γάτος καταλαβαίνει τον άλλο Γάτο άμα συναντηθούνε στο δρόμο.
Οι Γάτοι δεν θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο, όπως οι Σκύλοι. Θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Αλλά οι Σκύλοι δεν τους αφήνουν, μονάχα αυτοί θέλουν να λένε ότι το κάνουν, και πάντα με το Σκυλοτρόπο, για κατάκτηση κι έλεγχο και μονόδρομο…Οι Γάτοι θέλουν ελευθερία για όλους και δεν θέλουν τον κόσμο, θέλουν κόσμους, δηλαδή εξερεύνηση συνεχή…
Έχουν μεγάλη παράδοση οι Γάτοι, ενώ οι Σκύλοι έχουν μικρότερη παράδοση. Όταν μιλάνε ή όταν κάνουν πράγματα οι Γάτοι, λένε τα δικά τους, αλλά μαζί με τα δικά τους λένε και κάνουν πάντα κι αυτά των Γάτων, που αν τα ξέρεις, τα αναγνωρίζεις όταν τα ακούσεις κι όταν τα δεις, χωρίς αμφιβολία…
Κι υπάρχουν και οι δικοί τους «ελκυσμένοι», που έχουν παρασυρθεί από το γατοπαιχνίδι και προσποιούνται ή προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι παίζουν σ’ αυτό, γιατί τους φαίνεται σωστό… Αλλά τους Γάτους δεν τους νοιάζει για το σωστό. Γάτος δεν είναι αυτός που ρίχνει το γατόπραγμα, δεν υπάρχει γατόπραγμα, υπάρχει γατότροπος. Ο κάθε Γάτος ρίχνει το δικό του πράγμα, κάνει το δικό του πράγμα, αλλά το ρίχνει και το κάνει με τον γατότροπο, όταν τον ξέρει κι όταν τον νιώθει, κι όταν το κάνει καλά στο σκηνικό, γίνεται σούπερ-ήρωας και γίνεται μέλος από μόνος του. Είναι η φυσική κατάληξη, όχι κάποια εγγραφή.
Οι Γάτοι είναι ακόμα μικρότερο κομμάτι του πληθυσμού, λιγότεροι από τους Σκύλους. Εάν, για παράδειγμα, οι σκύλοι και οι διάφοροι δικοί τους είναι εκατό χιλιάδες στην Ελλάδα, οι Γάτοι είναι χίλιοι, μπορεί και πεντακόσιοι.
Έχουν όμως πολλούς ελκυσμένους γατόνια, άλλους περιστασιακούς, που τους περνάει, κι άλλους που καταλήγουν στη Γατοπαρέα. Πάντοτε τα γατόνια είναι πιο πολλά από τους Γάτους, αλλά πάλι, όλοι μαζί, είναι λιγότεροι από σκύλους και σκυλόνια.
Ο πόλεμος Σκύλων και Γάτων μπορεί να είναι η μόνη αληθινή ιστορία του κόσμου…
Λέμε τώρα... Μπορεί να είναι και το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται πίσω απ’ ΟΛΑ τα παιχνίδια που γίνονται στο κόσμο και στους κόσμους…
Οι Σκύλοι έχουν διαμορφώσει τον κόσμο και την πραγματικότητα που δυναστεύει τους ανθρώπους, όπως νιώθετε ότι δυναστεύεστε, οτιδήποτε κι αν νιώθετε, αν νιώθετε κάτι τελικά και δεν είστε αναίσθητοι...
Οτιδήποτε εναλλακτικό και άλλο, έχει γίνει από τους Γάτους, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως ότι δεν μπορεί να το κατακτήσουν οι Σκύλοι μετά, κι ενώ ξεκίνησε σαν Γατίσιο, τώρα να είναι Σκυλίσιο. Γι’ αυτό μιλάμε για μάχες, γι’ αυτό και οι Γάτοι είναι πάντα μπροστά, πολύ μπροστά, πιο μπροστά ακόμα κι από τα χαρακτηρισμένα Γατίσια πράγματα, για να μη τους κόβεται ο δρόμος μόλις το γνωστό γατίσιο πράγμα κατακτηθεί από τους Σκύλους.
Ας πούμε τώρα ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα μαντρί με πρόβατα και θέλουμε να ρίξουμε τους τοίχους του για να φύγουμε. Οι κύριοι εχθροί μας, εδώ, δεν είναι τα πρόβατα, οι κύριοι εχθροί μας είναι τα τσοπανόσκυλα και οι τσοπάνηδες και τα συρματοπλέγματα…Το ότι μπορεί να ρίξουμε τους τοίχους και τα πρόβατα να μην φύγουν, γιατί έτσι έχουν συνηθίσει, δεν τα καθιστά εχθρούς μας. Εμείς ρίχνουμε τους τοίχους για να φύγουμε εμείς. Όποια πρόβατα γουστάρουν να φύγουν, θα το κάνουν.
Πριν το ρίξιμο αυτό, αν μιλάς με τα πρόβατα για το επερχόμενο ρίξιμο, τα automatic πρόβατα είτε θα σε γράψουνε και θα μασουλάνε το χορτάρι τους, είτε θα σε κατηγορήσουνε για αποσταθεροποίηση του ωραίου τους μαντριού και για απατεώνα, τσαρλατάνο, κι ό,τι άλλο τους κατεβεί. Μπορεί να σε καρφώσουν άμα λάχει και στον τσοπάνο ή σε κάποιο μαντρόσκυλο…
Οι Automatic είναι εκείνοι που δεν είναι σούπερ-ήρωες ή ελκυσμένοι, ούτε από τη μια ούτε από την άλλη. Είναι αυτόματοι, σύμφωνα με το πρόγραμμα του κόσμου, αυτό που συνιστούν 29 κατασκευαστές πλυντηρίων…
O Γάτος μπορεί να συζητήσει με ένα Σκύλο και να καταλαβαίνονται, δεν μπορεί όμως να συζητήσει με ένα automatic. Οι automatic δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Έχουν το πρόγραμμα που τους λέει πως δεν χρειάζεται να καταλάβουν κάτι, νομίζουν πως οτιδήποτε υπάρχει για να καταλάβουν, το έχουν καταλάβει, κι αν υπάρχει κάτι άλλο, δεν τους χρειάζεται ή δεν τους αφορά. Έτσι λέει το πρόγραμμα. Οι automatic είναι αυτάρκεις, δεν τους λείπει τίποτα, τους λείπουν μονάχα οι αναβαθμίσεις του προγράμματος που τους έχουν υποσχεθεί…
Αυτούς που λέμε διανοούμενους, κάθε τύπου και χώρου, στην ουσιά είναι είτε Σκύλοι είτε Γάτοι. Οι λοιποί είναι διάφοροι που το παίζουν διανοούμενοι και είναι σάχλες, ή που μόλις ξεκίνησαν να το κάνουν, και δεν ξέρουμε το πού θα καταλήξουν. Το ίδιο πάνω-κάτω παίζεται σε όλους τους χώρους που το πράγμα προεξέχει πέρα από τους πολλούς automatic.
Κάποιοι από τους automatic είναι καλοί άνθρωποι, άλλοι είναι κακοί, άλλοι είναι πιο έξυπνοι, άλλοι είναι χαζοί, άλλοι μορφωμένοι, άλλοι αμόρφωτοι, άλλοι είναι κυριλέ, άλλοι είναι αλήτες…
Αυτά που παίζονται στα εσωτερικά και στα ψυχολογικά, παίζονται και στους automatic, παίζονται και στους Σκύλους, παίζονται και στους Γάτους.
Όλοι θα πονέσουν όταν τους δείρεις. Όλοι μπορούν να γίνουν άγιοι άνθρωποι αν θέλουν. Όλοι μπορούν να τρελαθούν… Αλλά οι automatic τα έχουν, τα παραπάνω, σε μεγαλύτερο βαθμό από τους Σκύλους και τους Γάτους, επειδή οι Σκύλοι και οι Γάτοι είναι λίγο σούπερ-ήρωες, όπως τους είπαμε, και τα έχουν λιγότερο ή και μπορεί να τα έχουν και πολύ πολύ περισσότερο, λόγω ιδιομορφίας, αλλά ποτε δεν τα έχουν στο συνηθισμένο μέτριο των automatic…
Ο πόλεμος Σκύλων και Γάτων δεν γίνεται σε ένα πεδίο μαχών μεταξύ δυο φανερών παρατάξεων. Γίνεται μέσα στις ίδιες τις φανερές παρατάξεις, σε όλες. Γίνεται σε όλα τα πεδία μαχών… Οι απόηχοι, οι εντυπώσεις, οι ασθήσεις του πολέμου, παίζουν και μέσα μας, ως ανεξήγητες ορμές που μας βγαίνουν, συγκεκριμένες ορμές, όχι δικές μας, αλλά απόηχοι αυτού του πολέμου. Αν νιώθουμε και δεν είμαστε αναίσθητοι, αισθανόμαστε κάτι σαν αποκρίσεις σε αυτό που σκάει κοντά μας... Στον πόλεμο αυτόν, χρησιμοποιούνται τα πάντα, οτιδήποτε δύναται να χρησιμοποιηθεί...
Όταν παρακολουθείς ή συμμετέχεις σε μια συζήτηση, όταν ακούς να λένε ή λες εσύ διάφορα, οι λέξεις είναι αυτές που έχουν σημασία, το πώς τις λέει δηλαδή κάποιος και πώς τις εννοεί, και για ποιο λόγο διαλέγει τις συγκεκριμένες λέξεις κι όχι κάποιες άλλες. Οι λέξεις δείχνουν το πού παίζει κάποιος και πώς πάιζει, ή το αν ξέρει τι παίζει ή δεν ξέρει.
Το πώς μπορεί να αντιδράσει και να δράσει κανείς προσωπικά, για να απελευθερώσει τη ζωή του από αυτό που κάνουν οι Σκύλοι κι η Μαμάκα τους, είναι απαγορευμένο να λέγεται έτσι απλά και όμορφα, σαν διδασκαλία δηλαδή. Πρέπει ο καθένας να το καταλάβει από μόνος του και στη συνέχεια να το κάνει όπως το κατάλαβε.
Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Για να κάνει κάτι που να μετράει και να έχει μεγάλο αποτέλεσμα, πρώτα πρέπει να ξέρει τι συμβαίνει, και πώς συμβαίνει, δηλαδή τι κάνουν οι Σκύλοι και η Μαμάκα τους, και πώς το πετυχαίνουν…
- Tί θα έλεγες σε ένα μικρό παιδί στις δύσκολες ερωτήσεις του;
- Πώς θα το μεγάλωνες, τί κατευθύνσεις θα του έδινες και πώς;
- Ποιά ενημέρωση και γιατί;
- Γιατί θα το έκανες αυτό, με ποιό σκοπό;
Είναι καλούτσικο παράδειγμα αυτό για να γίνει κατανοητό το όλο θέμα…
Επιπρόσθετα, αναρωτήσου:
Τι κάνει γαβ γαβ στα κεραμύδια της ιεραρχίας;
Ποιός έκανε "πάγιους νόμους Επιστήμης" τις μελέτες Φυσικής και τα Principia του Νεύτονα, κι όχι τις μελέτες ζωής του Νεύτονα για την αλχημεία και τα πολλά του Principia για τη γλώσσα του θεού και για τη Βίβλο;
Ποιός διαλέγει το τί θα διδάσκεται στα σχολειά και στα πανεπιστήμια, και το τί δεν θα διδάσκεται;
Ποιός έκανε δεκάδες συνόδους της εκκλησίας μέσα σε τόσους αιώνες, αφού οι παπάδες πεθαίνουν και δεν μπορούν να συνεννοηθούν διαχρονικώς για να τις κάνουν;
Ποιός γράφει ΟΛΑ ΙΔΙΑ τα πρωτοσέλιδα ΟΛΩΝ των εφημερίδων;
Αν βγεις εκεί έξω και πεις κάτι “λάθος”, ποιός θα πεταχτεί ΑΜΕΣΩΣ να σε διορθώσει;
Ποιός σου έμαθε ότι αν πηδήξεις από το μπαλκόνι, δεν θα πετάξεις, αλλά θα σκοτωθείς;
Ποιός σου είπε ότι θα πεθάνεις σε κάποια φάση της ζωής σου;
Ποιός διαλέγει και κάνει κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, αγάλματα, κι άλλους ανθρώπους, άξιους, τους κάνει να τους ξεχάσει κι η μάνα τους;
Ποιός σε κάνει να χασμουριέσαι όλη μέρα, να βαριέσαι να διαβάσεις ένα βιβλιαράκι, να σέρνεσαι από ‘δω κι από ‘κει, να είσαι χαζός και να μη θέλεις ν’ ανακαλύψεις τόσα πράγματα, να στεναχωριέσαι συνέχεια για τις μεγαλύτερες μαλακίες, να θες να κάνεις τόσα πράγματα αλλά να λες «αύριο θα τα κάνω, όχι σήμερα», κι αύριο να λες το ίδιο, και τo αύριο να μην έρχεται ποτέ, κι εσύ να το περιμένεις το αύριο να σου φέρει κάτι, λες κι έκανες κάτι, κι όλο να νυστάζεις στο τέλος, και να σκέφτεσαι συνέχεια μόνο τη διασκέδαση σου, που κάποτε θα κάνεις, κι ούτε κι αυτή να μην κάνεις, αλλά συνέχεια να κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή, μπροστά στη τηλεόραση, μπροστά στον τρόμο για το μέλλον, μπροστά στο ρολόι… Ποιός;
Ποιός βάζει αυτόματα τα πρώτα αποτελέσματα στις αναζητήσεις του Google;
Ποιός γράφει τις εγκυκλοπαίδειες; Ποιός γράφει τα λεξικά;
Ποιός ρίχνει πέντε, δέκα, πενήντα, χίλιες τζούφιες απομιμήσεις δίπλα σε κάτι πρωτοποριακό κι επαναστατικό, για να το κάνει να χαθεί στο κύμα;
Ποιός γεμίζει παραπληροφόρηση το κανάλι εκείνο που πάει να ρίξει μια καυτή πληροφορία;
Ποιός θάβει και συκοφαντεί τους καλούς ανθρώπους, που μιλάνε για μεγάλες αλλαγές, κι εξυψώνει και υμνεί τους φανερά πονηρούς ανθρώπους, που μιλάνε για τα ίδια και τα ίδια;
Ποιός βάζει τους επαναστάτες να πλακώνονται μεταξύ τους; Ποιός βάζει τους ρηξικέλευθους φιλόσοφους να παραδέχονται ότι κάνουν λάθος που το φιλοσοφούνε τόσο το πράγμα;
Ποιός λέει «διαμαρτυρία ίσον τρομοκρατία»;
Ποιός δεν θέλει να εξερευνήσουμε άλλους πλανήτες; Ποιός, όταν εξερευνηθεί κάποιος πλανήτης έστω στο ελάχιστο, λέει ότι δεν έχει τίποτα εκεί, παρά μόνο κάτι πέτρες;
Ποιόν φοβούνται όλοι οι καθηγητές και δεν λένε τα περίεργα πράγματα που ανακαλύπτουν και ξέρουν καλά;
Ποιός ξέρει, από πριν, ποια εκπομπή, ποιο τραγούδι, ποιο ρούχο, ποια ιδέα, ποιο βιβλίο και τα λοιπά, θα γίνει best seller..;
Ποιός κάνει «τα χρόνια να περνάνε σαν τα χελιδόνια»....και να μην το καταλαβαίνει κανένας;
Ποιός σου έμαθε ότι ο χρόνος υπάρχει, ότι ο χρόνος είναι γραμμικός, ότι είναι αριθμητική 1, 2, 3… Ότι o χρόνος πάει μόνο “μπροστά” και πουθενά αλλού; Ποιός σου κουρδίζει το ρολόι;…
Ποιός θα σου πει τι έγινε στο παρελθόν, πώς έγινε, γιατί έγινε, κι όσα πρέπει να ξέρεις για το παρελθόν, αλλά θα σου δώσει και μια γραμμή για το μέλλον "για να ξέρεις που πατάς"..;
Ποιός σου έμαθε τόσο καλά να περιμένεις αδιαμαρτύρητα στην ουρά;
Ποιός κάνει τα πλήθη να ζητωκραυγάζουν με μια βουή, να γιουχάρουν με μια φωνή, να αλληλοποδοπατούνται απ’ τον πανικό, να χειροκροτούν όλοι μαζί, να βγαίνουν στους δρόμους όλοι την ίδια ώρα, να πηγαίνουν στο κρεβάτι όλοι αγκαλίτσα μόλις χτυπήσει το καμπανάκι..;
Ποιός σε κάνει να ξέρεις ότι πίσω από εκείνη τη γωνία έχει εκείνο που είδες εκεί χθες, κι όλα είναι όπως τα ξέρεις, χωρίς να πας να το διαπιστώσεις αν όντως έτσι είναι, κι εσύ το ξέρεις σίγουρα;
Ποιός σου λέει όταν ακούς έναν περίεργο θόρυβο στα καλά καθούμενα, ότι είναι ο αέρας;
Ποιός σου λέει όταν βλέπεις κάτι περίεργο, παράδοξο κι αλλόκοτο, ότι είναι η ιδέα σου;
Ποιός έχει βγάλει ότι το σωστό, είναι το σωστό, χωρίς πολλές-πολλές εξηγήσεις;
Ποιός πρέπει να σου δώσει την άδεια και να βάλει και σφραγίδα για να έχεις τα μούτρα ν' ασχοληθείς και να μιλήσεις για οποιοδήποτε ειδικό θέμα;
Ποιός σ’ έχει βάλει στη γραμμή και μόλις πας να βγεις, δεν σου την πέφτει, αλλά σου την πέφτουν για λογαριασμό του όλοι γύρω σου για να σε ξαναβάλουν πίσω; Ποιός τους βάζει να το κάνουν αυτό;
Ποιός έχει βγάλει πολλά άλλα συστήματα μέσα στο Σύστημα, για σένα, αν δεν σου αρέσει απευθείας το Σύστημα;
Ποιός σ’ αφήνει να διαλέξεις ελεύθερα ό,τι θέλεις, από τις δικές του όμως επιλογές;
Ποιός θα σε καθοδηγήσει για να εξελίξεις σωστά το πνεύμα σου, για να βελτιωθεί, να ωριμάσει και να ασχολείται ΜΟΝΟ με αυτό που σου λένε οι δάσκαλοι σου, όποιοι κι αν είναι;
Όταν μιλάς εκεί έξω, ποιόν φοβάσαι και δεν λες αυτό που θες να πεις;
Όταν μιλάς εκεί έξω, ποιόν φοβάσαι και δεν λες αυτό που θες να πεις;
Τη σφαιρική περιγραφή του κόσμου που έχεις μέσα στο κεφάλι σου, που δεν την αλλάζεις με τίποτα, από πότε την έχεις; Ποιος σου την περιέγραψε;
Πού πηγαίνει η ενέργεια που χάνεις, η φαιά ουσία που χάνεις, το χρήμα που χάνεις, ο χρόνος που χάνεις, η ελπίδα που χάνεις, το όνειρο που χάνεις, η ζωή που χάνεις;...
