Η ιστορία έχει κάπως έτσι:
Χαμένος στην έρημο ο ήρωας, εισχωρεί σε μια σπηλιά που του υποδεικνύει ένας μάγος θείος του. Περιπλανώμενος στο εσωτερικό της, βρίσκει τυχαία ένα χρυσό λυχνάρι, για το οποίο του είχε μιλήσει νωρίτερα ο μάγος.
Εντυπωσιασμένος το κοιτάζει, το αγγίζει και του αρέσει τόσο πολύ, που αρνείται να το δώσει στον θείο του. Αυτή του η επιλογή κάνει τον μάγο έξαλλο, ο οποίος κλείνει άμεσα την μικρή είσοδο της σπηλιάς, αναγκάζοντας τον Αλαντίν να μείνει για αρκετό χρονικό διάστημα φυλακισμένος εκεί μέσα.
Καθώς αυτός περιεργάζεται το λυχνάρι, ολομόναχος πια, το τρίβει απαλά, αργότερα λιγάκι παραπάνω, θέλοντας να το ξεσκονίσει και να το δει να λάμπει. Ξαφνικά, ένα γαλάζιο τζίνι ξεπετάγεται από αυτό...
Το παράξενο αυτό ον είναι χαρούμενο και πρόθυμο να υπηρετήσει τον Αλαντίν, κάνοντας του κάθε επιθυμία, πραγματικότητα...
Έτσι λοιπόν, γρήγορα καταφέρνει να αποδράσει από την σπηλιά και να επιστρέψει στο σπίτι του.
Μια μέρα, κοντά στην γειτονιά του, ο Αλαντίν βλέπει την όμορφη πριγκίπισσα του βασιλείου, την ερωτεύεται, και ξεκινά να έχει όλο και περισσότερες επιθυμίες... Δεν θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να βρεθεί δίπλα της, αγνοώντας παράλληλα την τύχη που θα έχει το λυχνάρι στο οποίο κατοικεί το τζίνι, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον εν εγρηγόρσει μάγο να το αρπάξει με έξυπνο τρόπο από τα χέρια της αγαπημένης του ήρωα. Τότε, κάθετι που είχε υλοποιήσει το τζίνι, καθώς και η ίδια η κόρη του Σουλτάνου, εξαφανίζονται στη στιγμή, μέχρις ότου ο ήρωας, έπειτα από μια μικρή μάχη, ξανακρατήσει στα χέρια το χρυσό λυχνάρι.
Τέλος του παραμυθιού, όλα καλά.
Διαβάζοντας λιγάκι Crowley πριν καιρό (παρεπιμπτόντως τον κύριο αυτόν ποτέ δεν τον είδα με καλό μάτι), είχα πέσει -συμπτωματικά- σε ένα κεφάλαιο που αναφερόταν στην Σεξουαλική Μαγεία κατά τον όγδοο βαθμό του Ordo Templi Orientis. Μεταξύ άλλων, υπήρχε εκεί η περιγραφή μιας τεχνικής υλοποίησης οντοτήτων μέσω "ειδικού αυνανισμού" και ταυτόχρονης απαγγελίας μιας "ειδικής προσευχής". Οι προκύπτουσες οντότητες θα είχαν τις ικανότητες ενός τζίνι και θα υπάκουαν τον εξασκούμενο.
Σε ένα βιβλίο που επίσης διάβαζα κάποτε αποσπασματικά, του Kenneth Grant (ιδρυτή της στοάς της Νέας Ίσιδας), εκθείαζοταν ο παρατεταμένος αυνανισμός με την απουσία εκσπερμάτωσης ως μια μέθοδος που θα οδηγούσε αργότερα τον εξασκούμενο σε καταστάσεις φώτισης στην εγρήγορση ή και στα όνειρά του. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο αυνανισμός των θεών (το καλύτερο παράδειγμα ο Atum) ήταν μια δημιουργική και "μαγική" πράξη, γι'αυτό και μια φορά τον χρόνο οι Φαραώ ασκούταν σε αυτόν στις όχθες του Νείλου τελετουργικά. Επιπρόσθετα, τα γνωστά -ενεργειακά- βαμπίρ succubi που επισκέπτονται, κατά πολλούς, τους άντρες στη διάρκεια των λεγόμενων "υγρών ονείρων", σίγουρα σχετίζονται με τα παραπάνω. Όπως και οι ενεργοβόροι βολαδόρες του Καστανέντα...
Δεν θα προσθέσω κι άλλα, αποκρυφιστικά ή μη, στοιχεία, για να μην ξεφύγω παραπέρα. Διακρίνω όμως σε αρκετές περιπτώσεις την αλληλουχία "αυνανισμός-οντότητα". Το υποσύνειδητο εδώ σαφώς και παίζει σημαντικό ρόλο, όπως προφανώς υποννοούσε η περιπλάνηση του Αλαντίν εντός της σπηλιάς.
Παραθέτοντας όλα αυτά, συσχετίζω απλά το εν λόγω γνωστό παραμύθι με την πράξη του αυνανισμού. Δεν προτείνω σε κάποιον να δοκίμασει να εξασκηθεί, καθώς προσωπικά, δύσκολα θα έδινα πίστωση σε τεχνικές που προέρχονται από "μαγικές οργανώσεις" (οι οποίες κατά κόρον αναζητούσαν τρόπους να μεθύσουν τους ακόλουθούς τους προσπαθώντας να τους πείσουν πως έρχονται σε επαφή με δαιμόνια και ανώτερες οντότητες ή πως έχουν βιώματα φώτισης) και σε διάφορους πονηρούς "οραματιστές ενός βελτιωμένου ανθρώπου" που εκτός από το να διατυμπανίζουν το ταντρικό σεξ, έπιναν και καμιά ντάτουρα.
Ολοκληρώνω το ποστ διαπιστώνοντας πως καταπιάστηκα πολύ με μαλακίες σήμερα.
Χαμένος στην έρημο ο ήρωας, εισχωρεί σε μια σπηλιά που του υποδεικνύει ένας μάγος θείος του. Περιπλανώμενος στο εσωτερικό της, βρίσκει τυχαία ένα χρυσό λυχνάρι, για το οποίο του είχε μιλήσει νωρίτερα ο μάγος.
Εντυπωσιασμένος το κοιτάζει, το αγγίζει και του αρέσει τόσο πολύ, που αρνείται να το δώσει στον θείο του. Αυτή του η επιλογή κάνει τον μάγο έξαλλο, ο οποίος κλείνει άμεσα την μικρή είσοδο της σπηλιάς, αναγκάζοντας τον Αλαντίν να μείνει για αρκετό χρονικό διάστημα φυλακισμένος εκεί μέσα.
Καθώς αυτός περιεργάζεται το λυχνάρι, ολομόναχος πια, το τρίβει απαλά, αργότερα λιγάκι παραπάνω, θέλοντας να το ξεσκονίσει και να το δει να λάμπει. Ξαφνικά, ένα γαλάζιο τζίνι ξεπετάγεται από αυτό...
Το παράξενο αυτό ον είναι χαρούμενο και πρόθυμο να υπηρετήσει τον Αλαντίν, κάνοντας του κάθε επιθυμία, πραγματικότητα...
Έτσι λοιπόν, γρήγορα καταφέρνει να αποδράσει από την σπηλιά και να επιστρέψει στο σπίτι του.
Μια μέρα, κοντά στην γειτονιά του, ο Αλαντίν βλέπει την όμορφη πριγκίπισσα του βασιλείου, την ερωτεύεται, και ξεκινά να έχει όλο και περισσότερες επιθυμίες... Δεν θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να βρεθεί δίπλα της, αγνοώντας παράλληλα την τύχη που θα έχει το λυχνάρι στο οποίο κατοικεί το τζίνι, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον εν εγρηγόρσει μάγο να το αρπάξει με έξυπνο τρόπο από τα χέρια της αγαπημένης του ήρωα. Τότε, κάθετι που είχε υλοποιήσει το τζίνι, καθώς και η ίδια η κόρη του Σουλτάνου, εξαφανίζονται στη στιγμή, μέχρις ότου ο ήρωας, έπειτα από μια μικρή μάχη, ξανακρατήσει στα χέρια το χρυσό λυχνάρι.
Τέλος του παραμυθιού, όλα καλά.
Διαβάζοντας λιγάκι Crowley πριν καιρό (παρεπιμπτόντως τον κύριο αυτόν ποτέ δεν τον είδα με καλό μάτι), είχα πέσει -συμπτωματικά- σε ένα κεφάλαιο που αναφερόταν στην Σεξουαλική Μαγεία κατά τον όγδοο βαθμό του Ordo Templi Orientis. Μεταξύ άλλων, υπήρχε εκεί η περιγραφή μιας τεχνικής υλοποίησης οντοτήτων μέσω "ειδικού αυνανισμού" και ταυτόχρονης απαγγελίας μιας "ειδικής προσευχής". Οι προκύπτουσες οντότητες θα είχαν τις ικανότητες ενός τζίνι και θα υπάκουαν τον εξασκούμενο.
Σε ένα βιβλίο που επίσης διάβαζα κάποτε αποσπασματικά, του Kenneth Grant (ιδρυτή της στοάς της Νέας Ίσιδας), εκθείαζοταν ο παρατεταμένος αυνανισμός με την απουσία εκσπερμάτωσης ως μια μέθοδος που θα οδηγούσε αργότερα τον εξασκούμενο σε καταστάσεις φώτισης στην εγρήγορση ή και στα όνειρά του. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο αυνανισμός των θεών (το καλύτερο παράδειγμα ο Atum) ήταν μια δημιουργική και "μαγική" πράξη, γι'αυτό και μια φορά τον χρόνο οι Φαραώ ασκούταν σε αυτόν στις όχθες του Νείλου τελετουργικά. Επιπρόσθετα, τα γνωστά -ενεργειακά- βαμπίρ succubi που επισκέπτονται, κατά πολλούς, τους άντρες στη διάρκεια των λεγόμενων "υγρών ονείρων", σίγουρα σχετίζονται με τα παραπάνω. Όπως και οι ενεργοβόροι βολαδόρες του Καστανέντα...
Δεν θα προσθέσω κι άλλα, αποκρυφιστικά ή μη, στοιχεία, για να μην ξεφύγω παραπέρα. Διακρίνω όμως σε αρκετές περιπτώσεις την αλληλουχία "αυνανισμός-οντότητα". Το υποσύνειδητο εδώ σαφώς και παίζει σημαντικό ρόλο, όπως προφανώς υποννοούσε η περιπλάνηση του Αλαντίν εντός της σπηλιάς.
Παραθέτοντας όλα αυτά, συσχετίζω απλά το εν λόγω γνωστό παραμύθι με την πράξη του αυνανισμού. Δεν προτείνω σε κάποιον να δοκίμασει να εξασκηθεί, καθώς προσωπικά, δύσκολα θα έδινα πίστωση σε τεχνικές που προέρχονται από "μαγικές οργανώσεις" (οι οποίες κατά κόρον αναζητούσαν τρόπους να μεθύσουν τους ακόλουθούς τους προσπαθώντας να τους πείσουν πως έρχονται σε επαφή με δαιμόνια και ανώτερες οντότητες ή πως έχουν βιώματα φώτισης) και σε διάφορους πονηρούς "οραματιστές ενός βελτιωμένου ανθρώπου" που εκτός από το να διατυμπανίζουν το ταντρικό σεξ, έπιναν και καμιά ντάτουρα.
Ολοκληρώνω το ποστ διαπιστώνοντας πως καταπιάστηκα πολύ με μαλακίες σήμερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου