Οι άλλοι κι εμείς


Με την πλειονότητα των ανθρώπων δεν μας χώριζαν σύνορα, μα ο διαφορετικός τρόπος που βλέπαμε τα πράγματα.
Πασχίζαμε να δυναμώσουμε αυτή την επαγρύπνιση που συντελούταν μέσα μας, ενώ η προσπάθεια και η αναζήτηση της ευτυχίας κάποιων άλλων, αποσκοπούσε στο να ταυτίσουν τις σκέψεις και τα ιδανικά τους, τη ζωή και την τύχη τους, με εκείνα της αγέλης. Κι αυτό ήταν μια προσπάθεια. Kι αυτό είχε δύναμη και μεγαλοσύνη. Αλλά, ενώ εμείς πιστεύαμε πως αντιπροσωπεύαμε τη θέληση της φύσης για ανανέωση, οι άλλοι δεν ζητούσαν απλώς τη διαιώνιση των πραγμάτων. Για εκείνους, η ανθρωπότητα και η πραγματικότητα, που αγαπούσαν όσο κι εμείς, ήταν κάτι ολοκληρωμένο που έπρεπε να διατηρήσουν και να προφυλάξουν. Για εμας, ήταν ο στόχος όπου πορευόμαστε, που την μορφή του δεν γνώριζε κανείς ακόμα, που οι νόμοι του δεν ήταν πουθενά γραμμένοι.

Όλοι εμείς, δεν είχαμε κανένα άλλο κοινό πνευματικό ενδιαφέρον, παρά μόνο το σεβασμό που έδειχνε ο καθένας στα ιδανικά του άλλου.
Το καθήκον μας ήταν να γίνει ο καθένας μας όσο πιο πολύ μπορούσε ο εαυτός του, όσο περισσότερο πιστός στο ζωντανό σπόρο της φύσης που βρισκόταν μέσα του.
Γιατί, είτε το εκδηλώναμε είτε όχι, καταλαβαίναμε πως η κατάρρευση και η αναγέννηση του κόσμου πλησίαζε...

Έρμαν Έσσε